Byli sobie raz książka o ludziach pochłonientych duchem artyzmu

       

  Sięgając po książkę Marii Konwickie „Byli sobie raz” byłem przekonany, że będę czytał o wielkim polskim reżyserze i pisarzu Tadeuszu Konwicki a przeczytałem książkę o rodzinie Leniców i Konwickich. Autorka to córka wybitnego artysty sama parająca się działalnością artystyczną. Przybliżyła nam atmosferę domu przepełnionego duchem artystycznym, magią, metaforą. Rodzina Tadeusza Konwickiego to jego żona Danuta z Leniców i dwie córki Maria i Anna.

         Maria opisuje relacje między bliskim, jak również przekazuje ich postrzeganie Polski powojennej z jej siermiężnym życiem, w który nie było miejsca na skupianiu się na artystycznym aspekcie egzystencji, duchowości czy zwykłej ciekawości.

         Czytałem książkę z zazdrością. Bark jest w moim życiu tych czynników, które wpłynęły na rodzinę Konwickich.

         Maria Konwicka opisuje, też swój wieloletni pobyt w USA. To tam poznaje wielu polskich artystów emigracyjnych. Opisuje ich tęsknotę jak i swoje nieprzystosowanie to popkulturowego charteru Ameryki.  Przeciwstawia temu wizerunkowi opowieść o swoim ojcu, który żyjąc w rytmie, jaki sobie stworzył, poza głównym nurtem życia filmowego. Konwicki celebruje spotkania z Holoubkiem, czy Morgensternem. Codzienne spacery tą samą drogą. Obserwowanie zmiany warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza to rytuał Tadeusza Konwickiego. Czerpał radość z tych niewinnych spacerów. Świat, biegnie, a On jak Stoik podąża swoim szlakiem.

Takim odpowiednikiem życia poza nawiasem w USA jest polska aktorka Ewa Czyżewska, która prowadzi dom otwarty, miejsce spotkań emigracji polskiej.

         Czytając książkę ,zacząłem zadawać sobie pytanie. Czy świat opisany przez Marię Konwicką odchodzi w niepamięć? Odchodzą od nas ludzie, dla których być jest ważniejsze od mieć. Ilu jest ich? 

         Książka warta polecania dla tych, którzy nie gonią za sensacją i plotką, a chcą, poznać życie wielkich twórców kultury.