Między popiołem a nadzieją: refleksje z listopadowego spaceru

 

 

    Szarość listopadowych dni owija miasto, a słońce ucieka w nieznane światy. Spacerując w tej popielatej scenerii, przyglądam się codzienności, w której połowa listopada w sklepach dawno już zmieniła się w grudzień. Świąteczne dekoracje i błyskotki kuszą na półkach, a globalny handel, zacierając granice między tradycjami, wymyśla kolejne „święta” napędzające koniunkturę. Bez tego nasza zachodnia cywilizacja mogłaby upaść jak mucha w zimny, jesienny wieczór. Czy jednak pamiętamy jeszcze, jakie znaczenie niesie wieczór 24 grudnia?

    Wigilijny stół zapełnia się potrawami, a prezenty wywołują uśmiechy – ale czy wciąż kryje się za tym coś więcej? Młodzi coraz częściej rezygnują z rodzinnych tradycji, wybierając wyjazdy w góry czy spotkania z przyjaciółmi. Czy to znak czasu, czy może początek dekadencji, której konsekwencje dopiero odkryjemy?

    Pani „Lokalna polityczka” w swoim poście na Facebooka bardzo martwi się mieszkańcami Stanów Zjednoczonych. Dla równowagi odsyłam do artykułu w Tygodniku Powszechnym — „Produkt krajowy: bieda”— autorstwa Przemysława Wilczyńskiego. Trzeba się martwić biedą, która dotyczy kilku milionów Polaków i Polek (może zamienić kolejność?). Warto sięgnąć po raport „Poverty Watch” autorstwa prof. Ryszarda Szarfenberga, który alarmuje: dwa i pół miliona Polaków żyje w skrajnej biedzie. Od 2022 roku liczba ta wzrosła o 800 tysięcy. Szczególnie dramatyczny jest wzrost ubóstwa wśród dzieci i seniorów, którzy powinni znajdować się pod szczególną ochroną państwa.

    Z rozczarowaniem patrzę na politykę krajową. Obecna władza zdaje się potwierdzać krytykę prof. Antoniego Dudka, który zarzuca rządowi brak działań na rzecz poprawy warunków życia. Koalicja nie proponuje rozwiązań, które powstrzymałyby pauperyzację społeczeństwa. Tymczasem miasta, takie jak Starachowice, potrzebują wizji i działań: budowy mieszkań socjalnych i czynszowych, programów wsparcia dla seniorów czy systemu przyjęć imigrantów na wzór amerykańskiej zielonej karty.

    Sytuacja w służbie zdrowia również odbija się na mieszkańcach. Starachowicki szpital – choć dobrze wyposażony i z kompetentnym personelem – tonie w długach, które wynikają z patologicznego systemu NFZ. Zmieniający się dyrektorzy to jedynie kozły ofiarne. Tymczasem rząd zamiast reform zajmuje się wewnętrznymi rozgrywkami politycznymi, które prowadzą do narodowej tragedii.

    Polska potrzebuje wizji, strategii i konkretnych działań, które przywrócą równowagę i nadzieję. Czy uda się wyjść z tego impasu? A może pozostaniemy świadkami tragikomicznego spektaklu, w którym polityczne kłótnie zagłuszają prawdziwe problemy? Pytanie pozostaje otwarte. Walka Donalda Tuska z Jarosławem Kaczyńskim i na odwrót doprowadzi do tragedii. A co robią pozostali uczestnicy spektaklu pt. „Uprawiamy politykę ku chwale ojczyzny”? Oczywiście spektakl jest tragikomiczny. Nic nie robią, bo zostali przez walczących, Tuska i Kaczyńskiego, zapędzeni w kozi róg.

Twarzą w twarz z wyzwaniami: Nowa droga Starachowic po wyborach

 

                Wybory za nami, rozpoczęły się kłótnie o podział politycznego stołu. W Radzie Miasta jest wszystko jasne. W Powiecie była chwila wahania. Koalicje zawarto pomiędzy Ruchem Marka Materka, a częścią radnych z komitetu wyborczego TST-Twój Samorząd Teraz. Poskutkowało to odejściem dwóch radych, po jednym z każdego komitetów. Normalne działania powyborcze. Już niedługo posiedzenia Rady Miasta i Powiatu, dowiemy się o szczegółach. Starostą ma zostać ponownie Piotr Babicki. Oto będziemy mieli dwóch uśmiechniętych włodarzy, Marka Materka i Piotra Babickiego. Oczekuję  zmian na stanowiskach wiceprezydentów.

                Teraz do rzeczy. Zadanie przed tymi panami i ich drużynami stoi niełatwe. Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej ogłosiło listę 139 miast średnich tracących funkcję społeczno-gospodarczą. Starachowice znajdują się na 26 miejscu. O wyludnieniu, starzeniu się społeczeństwa i barku inwestycji gospodarczych wiemy wszyscy od lat. Po transformacji polityczno-gospodarczej w ubiegłym wieku nasze miasto traci mieszkańców. Dlaczego? Bo są duże ośrodki, które gwarantują lepsze warunki rozwoju młodym ludziom. Taka sytuacja jest w naszym całym kraju, wręcz w całej Europie. Oczywiście, założenie rąk i czekanie końca nie powinno być naszym celem. Działania prorozwojowe trzeba dalej prowadzić i je maksymalnie rozszerzać. Wysiłek miejskich i powiatowych zarządów powinien iść w tym kierunku.

Po pierwsze liczba mieszkań budowanych w mieście to kropla w morzu potrzeb. Młodych można zatrzymać dostępnością lokali z niskim czynszem. Może nawet zachęcić młodych mieszkańców ościennych gmin do przeniesienia się do Starachowic zamiast Kielce lub jeszcze dalej. Starachowice powinny stać się liderem w tworzeniu przyjaznego życia dla młodych, obok mieszkań potrzebna jest odpowiednia baza żłobkowo-przeszklona oraz edukacyjna i kulturalna.

Mierzmy zamiary na możliwości. W obecnej sytuacji lokalne władze nie mają dużego pola manewru. Wiele zagadnień jest kontrolowana przez władze centralne. Trzeba cierpliwie aplikować o granty i dotacje, aby budować więcej mieszkań. Polityka mieszkaniowa państwa od lat idzie w jednym kierunku – w kierunku zrzucania problemu mieszkaniowego na młodych ludzi, co skutkuje niewyobrażanymi cenami. Kolejnym kierunkiem powiększenia dostępności mieszkań jest stworzenie spółdzielni pod patronatem miasta, która wynajmie od właścicieli pustostany i zajmie się zagospodarowaniem lokali, następnie powinno nastąpić wprowadzenie ich do zasobów miasta w celu wynajęcia. Program wynajmu mieszkań jest promowany przez ministerstwo — Społeczna Agencja Najmu — tu można znaleźć szczegóły. Budownictwo mieszkaniowe jest kosztowne i długotrwałe. Starachowice potrzebują odważnej i rozsądnej polityki mieszkaniowej. Potrzeby lokalowe są przeogromne w naszym regionie. Powinniśmy być nadal liderem, zapewne to zwiększy atrakcyjność miasta.

                Społeczność Starachowic to w głównej mierze osoby powyżej 50 roku życia pochodzące ze wsi. To kolejny drogowskaz, w którym kierunku powinny iść decyzje włodarzy. Dobry klimat do rozwoju gospodarki socjalnej, pomocowej dla osób starszych. Myślę tu o przygotowaniu miejsc pod budownictwo ośrodków dla emerytów i osób nieradzących sobie. Możemy stać się enklawą dla seniorów z całej Polski, a może nawet z Europy. Zalety Starachowic to położenie geograficzne, dostępność terenów pod budownictwo ośrodków senioralnych, atrakcyjność turystyczna. Potrzeba decyzji i stworzenia planu przyciągania biznesu związanego z opieką senioralną.

                Rozwój turystyki to wykorzystanie naturalnego potencjału Starachowic. Wykonano sporo działań, potrzeba jeszcze więcej. Wyzwanie jest ogromne, lecz bez podjęcia tego wyzwania miasto dalej będzie zamierać. Rozbudowa bazy do uprawiania turystyki pieszej, rowerowej, atrakcji nad akwenami wodnymi pozwoli stać się lokalnym centrum turystyki. Starachowice powinny się skusić na organizowanie cyklicznej imprezy festiwalowej. Znakomitym fundamentem jest od lat organizowany festiwal Blues Pod Piecem i Noce Teatralne. Połączenie tych wydarzeń w jeden weekend, powiększenie oferty koncertowej i spektaklowej pozwoli stworzyć znak rozpoznawalny Starachowic. Mamy wiele przykładów, iż małe miejscowości potrafią stworzyć wydarzenie kulturalne o zasięgu ogólnopolskim.

                Przestrzeń gospodarcza – tu magistrat najmniej ma do powiedzenia. Starachowicka Strefa Ekonomiczna dba o przedsiębiorców inwestujących w naszym mieście. Współpracę SSE z władzami lokalnymi jeszcze mocniej trzeba zacieśnić. Po Ceradzie nie ma następnych nowych znaczących firm, które przeniosłyby lub utworzyły biznes w Stefie. Trzeba zaznaczyć, że Polska stała się krajem o niskiej atrakcyjności dla firm zagranicznych.

                Ostatnim elementem, który uważam za potrzebny, jest stworzenie przyjaznej strefy dla osób przybywających z zagranicy. W większości przypadków to osoby młode z chęcią realizujące swoje cele i szukające bezpiecznego miejsca do działania. Powinno powstać centrum pomocy dla imigrantów, gdzie poznawaliby oni naszą kulturę, uczyli się języka polskiego z możliwością uzyskania pomocy prawnej, mieszkaniowej i w znalezieniu pracy.

                Prezydent Marek Materek musi się mocno zastanowić nad kolejnymi inwestycjami, aby uniknąć blamażu w postaci budowy dworca na Dolnych. Niestety, pomysł nie wypalił, a 20 milionów poszło w beton. Z dworca i centrum przesiadkowego pozostał tylko parking dla spacerowiczów wokół zalewu Pasternik. Bez komunikacji autobusowej międzymiastowej i międzynarodowej i budynku dworca kolejowego nadal tak będzie.

 

Cień przeszłości, Widmo przyszłości: Refleksje na tle utworu Siekiery

 

 

                                                      Wojna Światów według Jakuba Różalskiego
 

 

 

Siekiera: Idzie wojna

 

Gdy po schodach płynie sobie
Ciepła ludzka krew
Karzeł ciągnie zwłoki kobiet
Lubi damską płeć
Matko moja, spójrz przez okno
Wszędzie śmierć i krew
Idzie wojna, idzie wojna
Idzie krwawa rzeź

Autor tekstu: Tomasz Adamski

 

 

 

    Rozpoczynam od fragmentu tekstu utworu punk rockowego wykonanego przez zespół Siekiera, który pochodzi z lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku. Choć to dzieło muzyczne powstało w innym czasie, zdaje się być przenikliwe w dzisiejszych realiach. Świat znów staje w obliczu wojny. Do Europy zbliża się powoli cień konfliktu, od czasu zakończenia drugiej wojny światowej niemal nieobecny na naszym kontynencie. Dotychczasowe konflikty pomiędzy ZSRR a USA toczyły się daleko od naszych granic, odwiedzając kraje Azji, Afryki czy Karaibów.

    Jednak dwudziesty pierwszy wiek przynosi nam wojny lokalne o bardziej bezpośrednim wpływie ze strony USA i Rosji, będącej spadkobierczynią Związku Radzieckiego. Data 24 lutego 2022 roku, zimny dzień, gdy bomby spadły na śpiących Ukraińców, stanowi dramatyczny punkt zwrotny. Pytanie, czy konflikty takie jak wojna domowa w Syrii, czy inwazja Rosji na Ukrainę będą w przyszłości uznane przez historyków jako początek trzeciej wojny światowej, pozostaje otwarte.

    Pewne jest, że obecnie toczące się konflikty mają potencjał globalny. Aktualnie trwa konflikt w Strefie Gazy. Globalna wojna wybuchnie w chwili, kiedy do pola walki dołączy Chiński smok. Europa i inne kontynenty stają się areną narastającej radykalizacji, słyszalnej wyraźnie jak na koncercie punkowym. Partie prowojenne, fundamentaliści religijni oraz producenci broni dążą do konfliktu, mając w tym własne interesy. Dodatkowo katastrofa ekologiczna dodaje pikanterii do zupy wojennej. Zmiana klimatu szerzy się po całym świecie, a zdewastowane środowisko może być trudne do odnowienia.

    Polska, dotychczas kraj szczęścia, od 1947 roku uniknęła działań wojennych. Jednak stan ten niestety zbliża się ku końcowi. Warto się przygotować na życie w świecie, który znamy z filmów. Brak doświadczenia wojennego sprawia, że bagatelizujemy obecną sytuację.  Czas przygotować się do ewentualności sytuacji ekstremalnych na poważnie, a nie tylko myśleć o zakupie zapasu papieru toaletowego.

    Pytanie kto pójdzie do walki do ostatniej kropli krwi, staje się coraz bardziej aktualne. Młode pokolenie, otrzaskane w grach komputerowych i zafascynowane scenami z filmów wojennych, może stanąć do obrony wolności. Jednakże, czy ci, którzy cenią Polską wielkość, uważając się za naród wybrany, stawią czoła bezwzględnym żołnierzom, którzy zabijają szybciej, niż można splunąć? Polska, po trzech pokoleniach bez bezpośrednich działań wojennych, musi teraz zmierzyć się z rzeczywistością. Idzie wojna, niosąc ze sobą zapach krwi, spalenizny i smak łez. Niestety, idzie śmierć.