Robert Gliński nakręcił film o ks. Janie Ziei, czyli zabrał się za rzecz niewykonalną. Życiorys kapłana zawiera wszystkie ważne wydarzenia XX wieku, związane z Polską. Uczestniczył w wojnie 1920, 1939, działał w Szarych Szeregach, brał udział w Powstaniu Warszawskim, działał w opozycji anty komunistycznej. Jako ksiądz krnąbrny, nieustępliwy, potrafiący przeciwstawić się władzy kościelnej. Utopijny marzyciel, odważny prawy człowiek, oddany ludziom do końca, nieakcentujący odrzucenie człowieka pod żadnym pretekstem.
Scenarzysta i reżyser, aby wybrnąć z trudności opisaniem całego życia bohatera, nakreślił nam przez siebie wybrane fragmenty z życia ks. Jana Ziei. Dla mnie ksiądz Jan Zieja kojarzy się z kazaniami, pacyfizmem w czasach wojenny, traktowanie wszystkich, jako dzieci tego samego Boga. Mam nadzieje, że po obejrzeniu filmu cześć widzów sięgnie po dzieła Jana Ziei.
Film powinien oddawać emocje, niestety w tym obrazie tego nie ma. Reżyser nie umiał nam przekazać obrazem i słowem emocji towarzyszących życiu bohatera. Andrzej Seweryn zagrał poprawnie, choć od tak znakomitego aktora można wymagać więcej. Zbigniew Zamachowski grający Esbeka rozprawiającego Kapłana zagrał za to znakomicie. Przez cały czas trwania seansu widzieliśmy wewnętrzną walkę człowieka, który ma iskrę miłości do drugiego człowieka. Oto znakomity funkcjonariusz tajnej milicji chce skłonić człowieka prawego do współpracy za każdym razem, kiedy się spotykają Adam Grosicki ulega wpływowi ks. Jana Ziei. Taką iskrę każdy z nas ma.
Jakby obecnie żył ks. Jan Zieja uczestniczy by w sporach światopoglądach po obu stronach barykady. Spowiadał i rozgrzeszał wszystkich. Jego miejsce to szczyt barykady, z którego błogosławiłby zwaśnione strony mówiąc jesteście dziećmi jednego Boga. Bardzo brakuje obecnie takich pełnych oddania ludzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz