Carte blanche to film o odwadze, uporze i niegodzeniu się z wyrokiem. Społeczeństwo Polskie odrzuca istnienie niepełnosprawności. Szary obywatel i obywatelka nie chce widzieć na ulicy osoby borykający się z problemami zdrowotnymi.
Główny bohater filmu Kacper (Andrzej Chyra) dowiaduje się, iż jest chory na genetyczną nieuleczalną chorobę wzroku. W najbliższym czasie straci wzrok. Z utratą wzroku wiąże się wykluczeniem społecznym. Kacper jest, nauczycielem, zdaje sobie sprawę, że z powodu choroby straci pracę. Przejdzie na głodową rentę i będzie wegetował do końca życia. W naszym kraju nie ma systemu integracji, pomocy ludziom z niepełnosprawnościami. Cała pomoc kończy się przyznaniem niewielkiego zasiłku. Kacper rozpoczyna walkę o siebie, ukrywa swój stan zdrowia, aby, jak najdłużej żyć pełnią piersią, jak dalece jest to możliwe.
Film Jacka Lusińskiego wpisuje się w podobne relacje filmów takich jak Chce się żyć i Bogowie. Oto trzy filmy, które mówią, dopóki żyjesz nie poddawaj się. Zwyrodnienie barwnikowe siatkówki dotyka kilka tysięcy osób, film przybliża nam problemy chorych w nieprzyjaznym świecie dla niepełnosprawnych, a może lepiej napisać sprawnych inaczej. Życie Kacpra jest ciągłym pokonywaniem problemów z sukcesem. Zmiana podejścia do osób sprawnych inaczej uchroni ludzi naznaczonych przez choroby przed ukrywaniem swoich dolegliwości. Czas utracony na ukrywanie można zamienić na dostosowanie się chorego do warunków, w których może żyć bez poczucia uciążliwości, czy odrzucenia.
W filmie poznajemy przyjaciela Kacpra. Wiktora (Arkadiusz Jakubik), który w szczególny sposób chce pomóc koledze i w początkach choroby sceptycznie wypowiada się o działaniach bohatera. Wzorowy przykład przyjaźni. Stańmy się przyjaciółmi sprawnych inaczej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz